Friday, February 17, 2012

வேரென நீயிருந்தாய்...(47)

சந்தோஷம், பரவசம், காதல், கவலை, இழப்பின் பிரிவுத்துயர் என எல்லாம் கலந்தவொரு மனநிலையில் துயிலுமில்லத்தை விட்டு வெளியேறினோம். எம்மை ஏற்றி வந்தவர்கள் மீளவும் தங்களது வாகனத்தில் ஏற்றிக் கொண்டுபோய் கிளிநொச்சி பேரூந்து நிலையத்தில் எம்மை முகமாலை செல்லும் பேரூந்தில் ஏற்றிவிட்டுப் பேரூந்து புறப்பட அவர்களும் அவ்விடத்தை விட்டு அகன்றனர். இப்போது முதல் தடவையாக நானும் நதீஷாவும் அருகருகே அமர்ந்திருக்க பேரூந்து தன் பயணத்தை ஆரம்பித்தது.

இனி நதீஷா என்னவளா? நினைக்கவே நெஞ்சுக்குள் தித்தித்தது. நடப்பது கனவா நனவா என்கின்ற சந்தேகம் எழுந்தது. அவள் பக்கமாகத் திரும்பி அவளை நோக்கினேன்

“என்ன பார்க்கிறீங்க?”

“சும்மா தான். இதெல்லாம் உண்மையா? இல்லாட்டி நான் கனவு காணுறனா எண்டு doubt வருகுது.”

“எத்தினை நாள் நான் உங்களக் கனவில கண்டிருப்பன் தெரியுமா?”

“உண்மையைச் சொல்லட்டா? உங்களைப்போலதான் எனக்கும், முதன்முதலா postal course இல உங்கள கண்ட அண்டைக்கு, அதுக்கு முதலிலயே உங்களோட கனகாலம் பழகினமாதிரி இருந்துது. ஆனா நீங்க வந்து என்னோட கதைச்சு நீங்க சிங்களமெண்டு தெரிஞ்சாப்பிறகு சரியாக் குழம்பிப் போயிருந்தன்”

“அப்பையேன் இதை முதலிலயே சொல்லேல்ல?”

“என்னெண்டு சொல்லுறது?”

“அப்ப இது போன ஜென்மத் தொடர்புதான் எண்டுறதை இப்பவாவது நம்புறீங்களா?”

“கொஞ்ச நம்பிக்கை வருகுது”

“இன்னும் நான் உங்களைக் கொஞ்சவேயில்லையே”

“நீங்க என்ன கதைக்கிறீங்க?”

“இப்ப நீங்க தானே சொன்னீங்க கொஞ்ச, நம்பிக்கை வருகுது எண்டு?”

“ஆகா! நீங்க எங்கையோ போய்ற்றீங்க”

“இல்லையே உங்களுக்குப் பக்கத்திலதானே இருக்கிறன்”

“ம்ம்ம் நல்லாக் கதைக்கப் பழகீற்றீங்க... ”

“எல்லாப் புகழும் உங்களுக்கே”

“Thanks-ma”

“You are welcome-pa”

சிரித்துக் கொண்டே இருவரும் இருக்கையில் சாய்ந்து கொண்டோம்.

மனம் மகிழ்ச்சியாய் நிம்மதியாய் இருந்தது. பேரூந்தின் ஜன்னலூடாக வருகின்ற காற்று நதீஷாவின் கன்னவோரததுக் குழல்களை அழைத்து வந்து என்காதோரத்தை தீண்டுவது கிறக்கத்தைத் தந்தது. மனம் அதிலே இலயிக்க கண்களை மூடிக்கொண்டேன்.

பேரூந்து பரந்தன் சந்தியைத் தாண்டி விட்டிருக்கையில் பயணிகளில் பெரும்பாலானோரும் தூங்கி விழுந்து கொண்டிருந்தனர். நதீஷாவைப் பார்த்தேன். ஆழ்ந்த தூக்கத்திலிருந்தாள். ஒருவேளை இவள்சொல்வதுபோல் இது பூர்வஜென்மத் தொடர்புதானோ?. ஜோதிடத்தின்படி 12ம் இடத்தில் கேது இருந்தால் மறுபிறவி இல்லை என்பார்களே. அப்படியானால் ஜோதிடமும் உண்மைதானா? குழப்பமாயிருந்தது. வாழ்க்கையில் பல விடயங்கள் எமக்குப் புரிவதில்லை. புரிந்துவிட்டன என்று நினைப்பவைகூட சிலசமயங்களில் மீண்டும் குழப்பங்களைத் தருவதும் உண்டு. தொடர்ந்து சிந்தித்தால் இப்போது இருக்கின்ற மனநிம்மதியினை அது குலைத்துவிடக்கூடும் என்பது புரிந்தது. சிந்தனையைக் கலைத்துவிட்டு உறங்க முயற்சித்தேன். உறக்கம் வர மறுத்தது. சுற்றிவரப் பார்த்தேன். எல்லாமே வெறும் வெட்டவெளிகள் தான்.

'சந்தோஷ மேகங்கள் வந்தாடும் நேரத்தில் செந்தூரப் பூமழை தூவியது...'

பேரூந்திலிருந்து மெலிதாக ஒலித்துக் கொண்டிருந்த பாடலில் கவனத்தை ஈர்த்தது.

'வந்தவன் போனவன் எங்களை வென்றவன் வாசல் மறித்தானடா- எங்கள்
தந்தைக்கு முந்திய சொந்தங்களும் அதைத் தாங்கி இருந்தாரடா .....'


அது 2000ஆம் ஆண்டு ஏப்ரல் 22ஆந் திகதி, இருள் கவியும் நேரம் கண்டி நகரிலிருந்து திரும்பிக் கொண்டிருந்தோம். அப்போது ஒரு நண்பனுக்கு தொலைபேசி அழை்பபொன்று வந்தது. உரையாடிவிட்டு சொன்னான்,

“மச்சான் ஆனையிறவை இயக்கம் பிடிச்சிற்றுதாம்”

“சும்மா போடா. நீ நல்லாத் தள்ளுவ”

“அம்மாணடா. இஞ்சை இன்னும் நியூஸ் வரேல்ல. ஆனா அங்க UKயில IBC-யில அறிவிச்சுக் கொண்டிருக்கிறாங்களாம். அங்கையிருந்து தான்ரா இப்ப call வந்தது.”

'சென்றார்கள் வென்றார்கள் என்றார்கள் அந்நேரம்
தேகமெல்லாம் மின்னல் ஓடியது - எங்கள்
தேகமெல்லாம் மின்னல் ஓடியது.'


22 ஏப்ரல் 2000. அன்றைய இரவு தமிழ் மாணவர்களிடையே மகிழ்ச்சி பிரவாகமாக ஓடிக்கொண்டிருந்தது. சிலர் குருந்துவத்தைக் கடையில் cake வெட்டி party வைத்துக் கொண்டிருந்தார்கள். அவ்வழியால் சென்ற சிங்கள மாணவர்களையும் அழைத்து அவர்களுக்கும் கொடுத்தார்கள். அவர்களும் எதுவும் அறியாமல் நன்றி சொல்லிவிட்டு வாங்கிக் கொண்டு சென்றார்கள். அக்பர் விடுதியில் முதலாமாண்டு மாணவர்கள் வெடி கொழுத்திக் கொண்டாடிக் கொண்டிருந்தனர்.

24 ஏப்ரல் 2000, காலை விரிவுரைகளுக்குச் சென்கையில் சிங்கள மாணவர்களின் முறைத்த முகங்களை எதிர் கொள்ள நேர்ந்தது. தமிழ் மாணவர்களுக்கும் சிங்கள மாணவர்களுக்கும் இடையில் வெளித்தெரியாத முறுகல்நிலை உருவாகிக் கொண்டிருந்தது. இரு தரப்பு மாணவர்களிடமும் இணக்கப்பாட்டினை ஏற்படுத்துவதில் ஜே.வி.பி.யினைச் சேர்ந்த மாணவர்கள் ஈடுபட்டிருந்தனர்.

“ஆனையிறவுக்குக் கிட்ட வந்திற்றம். பிள்ளைகள் எழும்புங்கோ”

யாரோ ஒரு பெரியவர் தன்கூட வந்தவர்களை பழைய நினைவுகள் கலைந்தன. மீண்டும் பாடலில் கவனம் செலுத்தினேன்

'ஆனந்தப் பூங்காற்று காதினிலே வந்து
ஆலோலம் ஆலோலம் பாடுதம்மா இன்று
ஆனையிறவிலே ஏறிடும்போதிலே
ஆகாயம் கைகளில் ஆடுதம்மா
உப்புக்கடலே உப்பளக்காற்றே
உம்மைத் தழுவுகின்றோம்
ஊருக்குப் போகின்ற வீதியில் ஏறிட
ஏனோ அழுகின்றோம்...'


கண்ணோரத்தில் நீர்த்துளிகள் எட்டிப்பார்த்தன. பேரூந்தும் ஆனையிறவினை அண்மித்து விட்டிருந்தது. பேரூந்தின் கண்ணாடிச் சாளரங்களுக்குள்ளால் இருபுறமும் பார்த்தேன். வற்றிய கடல்வெளிகளில் இடையிடையே சிறுசிறு பற்றைகள் தென்பட்டன. இந்த இடத்திற்காக எத்தனை மறவர்கள் தங்கள் ஆவிகளை நீத்திருப்பார்கள்? வன்னிப்பெருநிலப்பரப்பை யாழ்குடா நாட்டுடன் இணைக்கும் இந்தக் குறுகிய தரைவழிப்பாதைக்காய் எத்தனை சமர்கள்? எத்தனை சண்டைகள்?

“அந்தா! அதுதான் 91 இல கரும்புலியாப் போன tank”

யாரோ ஒருவர் சொல்ல பலரும் அவர் காட்டிய திக்கினில் பார்வையைச் செலுத்தினர்.

அது 1991 ஆம் ஆண்டுகாலப்பகுதி. வேலணையிலிருந்து வெளியேறி யாழில் தஞ்சமடைந்திருந்த நேரம். இயக்கம் ஆனையிறவு மேல் தாக்குதல் நடாத்த இருப்பதாக பரவலாகக் கதை அடிபட்டுக்கொண்டிருந்தது. இறுதியாக, ஆனையிறவைப் பிடிப்பதற்கான சண்டையை யூலை 10ஆம் திகதி ஆரம்பித்து விட்டிருந்தது. மறுநாள் மாலை உல்லாச விடுதி கைப்பற்றப்பட விரைவில் ஆனையிறவும் கைப்பற்றப்பட்டுவிடும் என்கின்ற பலத்த எதிர்பார்ப்பு நிலவியது. ஆயினும் நாட்கள் இழுபட்டன. சிறிலங்காப் படையினர் கட்டைக்காடு வெற்றிலைக்கேணிப் பகுதிகளில் தரையிறங்கி ஆனையிறவை மீட்பதற்கான நடவடிக்கைகளில் ஈடுபட்டிருக்க இப்போது பல முனைகளில் சண்டை ஆரம்பித்து விட்டிருந்தது.

27 யூலை 1991, இயக்கம் வெற்றிலைக்கேணியிலிருந்து முன்னகருகின்ற படைகளைத் தடுத்தபடியே கடைசி முயற்சியாக மீண்டுமொரு தடவை ஆனையிறவைக் கைப்பற்ற முயற்சி செய்தது. லெப். கேணல் சரா, பிரத்தியேகமாக வடிவமைக்கப்பட்ட tank ஒன்றினை ஆனையிறவு முகாமுக்குள் கொண்டு செல்ல எடுத்த முயற்சி பாதிவழியிலேயே சிறிலங்காப் படைவீரன் ஒருவனால் சிதைக்கப்பட்டது. அந்த படையினன் தன்னுயிரைப் பொருட்படுத்தாமல் முகாமை நோக்கி வந்த Tank-இனுள் ஏறி இரு கைக்குண்டுகளை வீசித் தானும் மடிந்து போனான். கிட்டத்தட்ட அதுவும் இயக்கத்தின் தற்கைாடைத்தாக்குதலுக்கு ஒப்பாவொரு சிறிலங்காப்படையினனின் தாக்குதலாகும். பின் ஆனையிறவு முற்றுகையை இராணுவம் உடைத்த பின்னர் அந்தப் படையினன் சிறிலாங்கா அதிபர் பிரேமதாச அவர்களால் 'பரம வீர விபூஷண' என்கின்ற இராணுவ அதியுயர் விருது வழங்கி நினைவுகூரப்பட்டான்.



பாகம்-1 பாகம்-2 பாகம்-3 பாகம்-4 பாகம்-5 பாகம்-6 பாகம்-7 பாகம்-8 பாகம்-9 பாகம்-10 பாகம்-11 பாகம்-12 பாகம்-13 பாகம்-14 பாகம்-15 பாகம்-16 பாகம்-17 பாகம்-18 பாகம்-19 பாகம்-20 பாகம்-21 பாகம்-22 பாகம்-23 பாகம்-24 பாகம்-25 பாகம்-26 பாகம்-27 பாகம்-28 பாகம்-29 பாகம்-30 பாகம்-31 பாகம்-32 பாகம்-33 பாகம்-34 பாகம்-35 பாகம்-36 பாகம்-37 பாகம்-38 பாகம்-39 பாகம்-40 பாகம்-41 பாகம்-42 பாகம்-43 பாகம்-44 பாகம்-45 பாகம்-46

2 comments:

  1. அப்ப நதீஷா சிங்கப்பூரில போல.

    ReplyDelete
  2. thank uuu..

    ///உப்புக்கடலே உப்பளக்காற்றே
    உம்மைத் தழுவுகின்றோம்
    ஊருக்குப் போகின்ற வீதியில் ஏறிட
    ஏனோ அழுகின்றோம்...'///

    ReplyDelete